Tumbestre of Izu:Capitol 1

Þá se weg béag and þuhte mé ðæt ic Heofonbyrig Pæðe genéalǽcan, þá áfylgede mé regnes efes of beorges fóte mid egeslicre hrædnesse, þá hwíle þe hit þone weald cedera gehwítede.

Ic bær mínne leorningcnihtes fǽtels bé mínum sculdre and gewerode mínne leorninghúses hæt and éac deorc hǽwen hrægl and bréchrægl, and ic was twéntig wintra. Hit wæs féower daga syððan ic ána gewát siðian wið Izu. Ic gewícode æt Leornunggódes Temples bæðstedum án nihte, and æt Hátwætresíege bæþstedum twá nihta, and þonne ástág Heofonburge Dúne bé mínum héam téðscóm. Þéah ic lócode on þǽre hærfest-tíde þára oferlicgendan beorga and þæs ǽrwealdes and þára déopan dene and lufode hire, gíet ic hígode ǽfter þæm wege, ánum hyhte mín heorte onbryrded. Sóna mé béatan gréat dropa regnes began. Ic ærnede úp þæm búgendum stéapum wege. Þá æt niehstan ic cóm æt weghúse þe æt þæm norþmúþe Pæðes wæs and gegladode, þe ic on húses ingange fréas. For þæm þe mín hyht wæs full gesóþod. Hlóþ glíwienda þærinne híe restede.

Séo tumbestre séah mé þær standan, and hire setlbolster hraþe fóh and oferwendede and néah mé legde.

“Géa…” ic ána sægde and sæt úppan þæm. Ge for þæm þe mín ǽþm scortode syþðan ic úp stéapum wege geærnede, and ge for mínum unwénan, þá word “Ic ðancie þé” ne cóm of mínum þrotbollan. And for þæm þé séo tumbestre wæs nú rihte foran ongean mé, ic wearð scéohmód and fóh út fram mínum slíefan mín pípewéod. Þá téah séo tumbestre ascedisc fram beforan wífgesíðe and dyde hit mé néara. Tó sóþe ic swígode.

Mé þúhte þæt séo tumbestre wæs seofontíenewintre. Hire feax wæs gebunden on sumum elelendiscum ealdwisan þæt ic ne cúðe. Hit macode hire ǽglíc and wlitelíc andwlitan swíþe smæl séon, ac bá feax and andwlita fægre gedafenodon. Séo wæs gelíc mægð þe on wyrdwríteres béc átíefred is, and þǽre feax is oferdón. Þǽre tumbestran gesíðas wǽron án wífmann ymb féowertig wintra, and twá geonga mægð, and án man se þe mé þuhte fíf oþþe siex and twentig wintra, and gewerode tunecan þá wæs gehroden mid segne innes Langhylles bæðsteda.

Oþ þone cierr, ic hæfde þǽre tumbestran hlóðe gesewen ǽr tuwa. Forma wæs þá hwíle þe ic cóm tó Hátwætresíege, þá éodon híe tó Leornunggóde Temple, and þá gemétede ic híe néah Hátwæteríe Brycge. Æt þæm cierre, þær wæron þréo geonga mægð and wæg séo tumbestre glíwbydene. Ic lócode ofer bæc eft and eftsóna, háwiende, and þonne mé geþuhte ic cúðe siþheortan. Æfter þæm, on þæm oðer nihte þonne gewícode ic æt Hátwætresíege bæþstedum, híe wæþan cwómon. Ic sæt on stǽgre, gescéawiende mid ealle mínes sefan, þá tumbestre on fletum inganges intrepettan. Wénede ic þæt gif híe wǽren æt Leornunggóde Temple twégen daga ǽr, and þissre nihte híe síen æt Hátwætresíege, þonne tómorgen ofercierren híe Heofonburge súðeweard, and gangen tó bæðstedum Hátwætresæcres. Ic wénede mid gewisse ic mæge on þæm seofontíene míle beorgwege Heofonbyrig híe oferfaran. Þéah ic swá wénende æfter wege efestede, for þæm ic híe rihte gemétede on þæm weghúse, þe wæs hléo fram regne, mín heorte béot swíþe hearde and cwiclíce.

Sóna ealdmódor þæs weghúses mé on oðer rýmet gewísode. Hit þuhte ne dæghwamlíce genéoten, forþy þær nán paperdúru ne wæs. Þá lócode ic út and ofdúneweardes, séo fægere denu wæs swá déop swá hire botm ne cúþe béon gesewen. On mé wæs góseflæsc, and mín téð gurron, and ic scóc. Þá ic sægde hit is ceald tó þǽre ealdmódor, hwonne héo bróhte mé ceǽ (tea), þá cwæð héo,

“Lá, léof, þú eart wǽt! Cum hider sume hwíle and gedrýg þíne wǽde,” and fóh mín hand, and mé on hira ágen rýmet gelaþode.

Þærinne fýr wæs gewecced, swá þæt þonne séo paperduru wæs geopenod, þonne cóm micel hǽtu. Ic twéonode on þæm þerscolde. Æt fýres side sæt eald wer þæs bodig wæs full blác and swollen, gedrenced hrǽw gelícost. Hé wáce cierrede his geolan and forrotodan éagan wið mé. Ymb his líc wæs beorg maniges gewrites and paperpusan, swá swá tó sóðe þuhte hé on þæm beorge gebyrged wæs. Ic stód swá swá stæf, stariende on þæm þe nalles man tó lifiendan cúð þencan.

“Ic bidde þíne forgiefnesse, þæt ic sceal þéos scame ætiewan þé. Hwæþere, ne ymbhoga, forþy hé is úre gamola. Þéah hé is unfæger, hé ne ástyreð. Forgief hine.” Þus séo ealdmódor bæd mé, and mé reht ymb þone gamelan: Hé lyftádle maniga wintra þolode, swá þæt his bodig wæs crypel. Þonne hé frægn þás þe þone pæð ofercierrede and séah inlihtnes on tidungepaper, þonne bæd hé lácnunge fram gehwǽr. For þæm þe, hé ne wearp nán þás gewrít ne þás paperpusan, ac lægde híe ymb hine selfne, and on híe lócode, and swá lifde. Æfter manigum wintra, híe wurðon beorg gefealwodes þreaxes.

Ic ne hæfde word andsware for þǽre ealdmódor, and beag wiþ þæm heorð. Selfféþewægn þe wæs þone munt oferclimbende ácwehte þæt hús. Ic hogode: þéah hærfest-tíd wæs swá ceald, and sóna snáw sceolde þone pæð déagian, hwí ne hé dúnestígeð? Þæt fyr wæs swá hát swá stéam cóm of mínum hrægle, and mín héafod óc. Séo ealdmódor éode tó céapbúre and spræc mid þá wífum glíwienda.

“Lá, séo mægð þá þe gé ær hér brungon is swá lang swá þéos?! Þú tilu dohtor eart! And þú, eallswá, wearð swá faeger ides! Mægð weaxen hraþe!” Æfter sume hwíle, ic hierde gewitennesse hléoþor þára glíwienda. Hit wæs nealles tíma stille béon, ac mín sefa ána wearð ástyred; ic næfde ne mód genóg tó standenne. Ic hogode, þéah híe síð on gewuna habbaþ, for þæm þe híe sculon mid mægða stæpum gangan, ic mæg híe gíet oferfaran mid ánre geærninge, efne swá þéah híe healfe míle oþþe máre féren. Forþý, ic ungeðyldig sæt néah þæm fýr. Hwæþere, ðonne þá tumbestre and híre gesíðas witon, þonne ongan mín wén swíþor ungefeterod intrepettan. Ic ascode ðǽre ealdmódor þe seah híe áweg,

"Hwǽr wénst þú þás glíwiendas gewíciað þisse nihte?"

"Hwá mæg secgan þær þæt cynn will gewícian, léof?" andswarode héo mé. "Ðǽr þǽr méd síe, ðǽr gewíciað híe him. Swilc þing sindon nealles gewiss."

Þǽre ealdmódor word, efne swá hocorwyrde, onbrydede mé, swá swá ic hogode: Gif hit is swá, þonne þísse nihte bidde ic þá tumbestran on mínum búre wícian.

Se regn ongan wanian, and se hrycg gebierhtede. Ic wæs endeléaslíce geelcod, þæt gif ic bide lytle hwíle sóna wurðe hit fægre sunwlitig. Ac ic ná meahte sittan ænigum hwíle lengra.

"Wes hál, ealdfæder! For sóna weorðeþ hit ceald!" ic sægde fram mínum sefan, and stód. Se ealdfæder hefiglíce styrod his geolan éagan, and hnodede wáclíce.

"Léof! Léof!" ærnende cwom se ealdmódor giellende. "Þis is tó fela gieldes for ús! Ic bidde þíne forgiefnesse!" And swá héo nam mínne fǽtels and heold hine tó híre breoste, nolde hine ne eftgiefan, oþþæt héo mid mé sume fyrlene síþie, efne swá ðéah ic wel fela wiðcwæð híre.

Neah healfe furhlange wé crupon, þæt ilcan þing eftsóna gelimpende.

"Hit is forsóþ tó fela," héo oft sægde, "Wé þancað ðé! Wé sculon þínne andwlitan gemyndian! Ðá þú eft cumst, þá eftsellað wé þis lǽn! Ic bidde þé, cum eft! Wé sculon nǽfre forgietan!"

Forþý ic hæfde gelǽfed ná máre bútan ánne healfscillinges sceatt, ic wæs swíþe ámasod, efne swá swá mé þuhte ic meahte týran. Ac ic wolde ðá tumbestran oferfaran, and þǽre ealdmódor langsume stapas wæron ungedafenlic. Æt síðestan comon wé tó þæs pæþes gedelfung.

"Ic þancie þé. Forþý ealdfæder is ána, ic bidde þé æthweorfan tó hine." Þá ic þis sægde, þá æt niehstan onlíesede héo mínne fǽtels.

Ðonne ic þá deorcan gedelfung innode, þá feoll cealde dropan on mé. Forþ líxede wáclíce se útgang tó súþe Izu.